The place to be

Weer even een berichtje uit Davis!
Ik kan nog net mijn ogen open houden om even een blogje te schrijven. Het was een hele intensieve week, maar ik heb meer gedaan, geleerd en gezien dan ik ooit had verwacht!

Ik heb inmiddels dus ook zo veel patiënten gehad, dat ik jullie niet zal vermoeien met alle cases, maar ik kom straks toch even een paar interessante highlights terug ;-)

Het onderwijs in UC Davis is heel anders dan in Utrecht. Ik heb dan ook echt mijn ogen uit gekeken deze week, hoe alle afdelingen communiceren en de super georganiseerde structuur. We hebben veel protocollen en elke dag vergadering, maar dat werkt ontzettend goed! Om wat op te noemen: de afdeling komt elke ochtend om 7.45 uur samen (alle artsen, assistentes en wij 3 dus) op maandag tot donderdag om het plan van de dag te bespeken en welke nieuwe patiënten er komen. De nieuwe patiënten worden dan ook verdeeld over de studenten, waardoor je eigen verantwoordelijkheid hebt over je patiënten. Je moet de eigenaren in de wachtkamer ophalen, ondervragen en het dier onderzoeken. Best spannend in mijn eentje, maar het gaat super! Daarna bespreek je je bevindingen en plan met de arts en ga je dit vervolgens samen met de eigenaar overleggen. Door er zelf goed over na te denken leer ik er ontzettend veel van! De rest van de dag heb je dan de tijd om je patiënt(en) te behandelen of onderzoeken (röntgenfoto's, echo, CT's, advies van andere afdelingen etc). Als de eigenaar zijn huisdier weer komt ophalen bespreek je wat het mogelijke plan is na je bevindingen. Eind van de dag hebben we dan "rounds" waarin we onze nieuwe cases aan elkaar presenteren om er nog meer van te leren en te brainstormen. Je volgt de dagen erna dan je patiënten voor vervolgbehandelingen en rapporteert alles in de computer. Ik vind het echt heel gaaf om zo echt eigen patiënten te hebben!
Op 4 vaste tijdstippen hebben we dan ook nog vergadering met andere afdelingen, case presentaties en topic rounds (een les over een bepaald onderwerp). Het is dan ook wel logisch dat we ontzettend lange dagen maken, maar het is het ongelofelijk waard!

Mijn patiënten zijn tot over erg interessant en gevarieerd geweest. Ik heb een bernesenner met osteosarcoma gehad, een kat met vaccinatie geinduceerde tumor (spindle cell sarcoma, die kan ontstaan door het geven van FeLV vaccinaties. Vroeger werd die tussen de schouderbladen gegeven, maar nu in de achterpoot. Als er dan een tumor ontstaat kun je makkelijk de poot amputeren, in plaats van een moeilijke operatie om schouderbladen en rug te opereren.), verder nog een hond met 62 tumoren (!!!), een labrador met prostaatkanker en nog een hele lijst. Mijn interessantste case, en daarbij ook mijn bijnaam doctor Dallas, was toch wel van de Duitse herder Dallas. Hij kwam stikbenauwd binnen met een enorm uitgezette ribbenkast. Ik heb hem super snel onderzocht maar meteen naar achter genomen en aan de zuurstof gelegd. Zijn eigenaar dat in Afghanistan en de vrouw in Hawaï omdat haar moeder een hartaanval had gehad en haar vader vorige week was overleden (Murphy's law). Verzorgers van het pension waren dus met hem gekomen en wisten verder niks. Via conference calls naar het buitenland hebben we dus met de eigenaren kunnen overleggen om hem te onderzoeken en behandelen. Op een brancard zijn we dus met hem naar de intensive care geracet, om hem te stabiliseren. Na allerlei onderzoeken (foto's, aanprikken van de mega massa, echo etc) waren we er alleen achter dat er een enorme massa in zijn borstkas zat dat zijn longen, hart, slokdarm en luchtpijp volledig weg drukte. Een CT (ca 1200 dollar) zou onze enige optie nog zijn voordat we zouden opereren. De eigenaren waren niet meer te bereiken dus ik heb de nacht met Dallas op de intensive care doorgebracht.. De volgende ochtend toch een CT scan mogen maken en helaas een erg schokkend beeld van een gigantische invasieve tumor die zelfs een rib had doorboord en volledig naar buiten groeide. We hebben hem daarom moeten euthanaseren, maar de CT beelden zijn inmiddels door het hele ziekenhuis vol bewondering bekeken. Er is inmiddels ook pathologisch onderzoek gedaan, maar ik zal jullie de beelden besparen ;-)

Behalve veel kennis en praktijk ervaring, krijg ik hier ook heel veel kans om mijn "skills" te oefenen! Ik mag dagelijks wel wat bloed prikken, biopten nemen (met een dunne naald in een verdachte bult of lymfe knoop prikken en op een glaasje onder de microscoop bekijken), microscopisch onderzoek (de biopten worden ook naar het lab gestuurd, maar dan kun je stiekem vast kijken of zij met dezelfde uitslag komen!), en gisteren zelfs een chemokuur toegediend!! Dat was heel spannend, omdat er veel risico's aan verbonden zitten als het mis gaat (vooral voor het dier ). Als het bijvoorbeeld niet IN, maar naast het bloedvat komt heeft dat ernstige gevolgen. Gelukkig werd ik goed begeleid en kon ik het strikte protocol volgen. Helemaal ingepakt in een blauw overal, bril en handschoenen, heb ik eerst een IV catheter aangelegd (slangetje in het bloedvat zodat je maar 1 keer hoeft te prikken) en daarna heel langzaam chemo (carboplatin) ingespoten. Helemaal goed gegaan! De hond is diezelfde middag al weer naar huis gegaan en hoeft over 4 weken pas zijn volgende kuur.

Oncologie is echt ontzettend interessant, en nu ik zo veel meer geleerd heb over de verschillende soorten en hun "gedrag" en behandelings opties is deze week een enorme eyeopener geweest. Misschien goed om te noemen dat wij patiënten anders behandelen dan humane patiënten met chemo. De dosissen zijn veel lager, waardoor ze niet ziek worden van de kuur (en anders verlagen we de dosis nog meer of stappen we over op een andere soort). Ze kunnen wel wat kaal worden, of lichte bijverschijnselen de eerste dag. Meestal remmen we dan ook alleen het proces (soms wel voor 3 jaar, wat voor een huisdier natuurlijk on levensjaren erg lang is). Sommige eigenaren zijn namelijk vaak bang dat ze een lange periode "ziektebed" voor de boeg hebben met hun dier. Dat is dus niet het geval en vaak merk je niet eens dat ze ziek zijn!
Toch zijn de onderzoeken en behandelingen voor oncologische patiënten heel erg duur (zonder chemo of bestraling vaak al tegen de 5000 dollar en chirurgie rond de 1500, daarna moet de chemo/bestraling dan nog worden bijgerekend, dat soms richting de 5000 dollar oploopt). Gelukkig hebben meer eigenaren tegenwoordig een verzekering, maar die zijn ook weer gelimiteerd. Dat is dan wel moeilijk, omdat je het dier wel zou kunnen behandelen als geld geen issue was. Anyway, de meeste eigenaren hebben wel ontzettend veel voor hun dier over!

Ik ben morgen nog "on call", maar heb zondag vrij. Ik ga dan naar Sacramento om de American River Bike Trail te mountainbiken met een stralende zon en 28 graden in de voorspellingen! Aaahhhhh........ Even in de "relax" modus, voor een nieuwe toffe hectische Oncologie week in Davis!!

Nog net geen 9 uur hier, maar ik kruip mijn nest in!

Liefs van mij